به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس، وقوع یک اتفاق خوشایند که با زدن سه گل همراه بود،‌ باعث شد تا مربی امروزی منچستر یونایتد انگلیس در سنین کم و ایام جوانی، از فکر مهاجرت به کانادا دور شود و به کار در فوتبال در کشورش، اسکاتلند، ادامه دهد تا به سابقه نیم قرن حضور برسد.
سر آلکس فرگوسن شنبه شب در هفته سیزدهم لیگ برتر برابر استوک سیتی، پنجاه سال حضور مستمر خود را در فوتبال جشن گرفت. او در حالی به این افتخار کم نظیر رسید که در همه مصاحبه هایش به یک حقیقت پنهان به عنوان عامل اساسی برای دوامش اشاره داشت؛ عاملی که خود اسباب ترقی و پیشرفت اش را فراهم کرد.
فرگوسن 66 ساله در این گفت و گوهای مفصل و پرموضوع، عنوان کرد: "زمانی که جوان بودم و در اسکاتلند بازی می کردم، ‌بازیکنی معمولی به حساب می آمدم. می دیدم از راه فوتبال آینده ای ندارم و احتمالا به درآمدی هم نمی‌رسم. باید به فکر تامین آینده خود باشم. به عنوان مثال، به پیشنهاد پدرم برای ترک اسکاتلند و حضور در کلنادا گوش فرا دهم."
او ادامه می‌دهد: "در مقعطی، غرق در افکار ترک وطن و مهاجرت بودم که وقوع یک اتفاق خوشایند سبب شد تا برای همیشه از چنین فکری چشم پوشی کنم و با میل فراوان، در وادی فوتبال به کار ادامه دهم. آنقدر در این مسیر پیش روم که 50 سال پیشینه حضور را به عنوان مربی و بازیکن در اختیار بگیرم."

* یک اتفاق خوشایند
فرگوسن که برخلاف دوران جوانی که بازی می‌کرد، جوان نیست و سنی از او گذشته و دلش به نوه هایش در محیط خارج از زمین خوش است، در همه مصاحبه های که به مناسبت پنجاهمین سالگرد حضورش داشته، به نکته ای جالب اشاره کرده است.
او با رجوع به گذشته های دور، به یاد زمانی افتاد که در سال 1958، تیم کوئینز پارک در یک بازی دسته دومی لیگ اسکاتلند در ورزشگاه استایر پارک، 2 بر یک مقابل تیم استرانر باخت.
در آن تاریخ، فرگوسن جوان که عضو ذخیره رنجرز بود، به سبب برخی ناملایمت، ‌می خواست به پیشنهاد پدرش برای ترک فوتبال، مهاجرت به کانادا و در پیش گرفتن حرفه ای در آنجا اقدام کند.
او در دیدار بعدی از سوی بیل پینکرتون به بازی گرفته شد و در مقابل حریفی گمنام، به یکباره سه گل زد. همین سه گل، ‌آنچنانکه خود تاکید دارد،‌ سبب شد تا به کلی همه افکار گذشته را کنار بگذارد.

* تغییر عقاید
فرگوسن می گوید: "با زدن آن سه گل، نظرم تغییر کرد. به خودم گفتم، اگرچه توانمندی بالای فوتبالی مانند ستارگان هم عصر خود ندارم؛ اما می توانم در سطح درجه دو، به کار ادامه دهم و بطور نسبی هم موفق باشم."
وی ادامه می دهد: "از آن روز به بعد تلاش زیاد، سرلوحه کارم قرار گرفت. در آن ایام با وجودی که بطور ذاتی بازیکنی با کلاس بالا نبودم،‌ از حد تیم های اسکاتلندی فراتر نرفتم؛ اما در عرصه مربیگری رده های بسیار خوبی را دیدم. همراه منچستر یونایتد برای خود، اعتباری جهانی به دست آوردم و برای خود کسی شدم. از این بابت، خدا را بسیار شکر می‌کنم که توانستم بدون مشکل جسمانی در عرصه سخت و طاقت فرسا فوتبال، دوام بیاورم و تا به اینجا، یعنی پنجاه سالگی، پیش بیایم."

* یک قدم تا جاودانگی
فرگوسن 66 ساله که حدود 45 روز دیگر در آخرین روز از سال میلادی، قدم در 67 سالگی خواهد گذاشت، پس از اینکه در سنین کم از افکار ترک فوتبال و انتقال به کانادا دور شد، توانست به عنوان بازیکنی متوسط، بازی در تیم های سن جانستون، دانفرملین، ‌فالکرک و آیریونایتد را تجربه کند. در تمام سال‌های دوره بازیگری، نتوانست نامی از یک چهره بزرگ را از خود به جای گذارد.
در حقیقت، آوازه او از زمانی آغاز شد که کفش هایش را برای همیشه در سال 1974 آویخت و لباس مربیگری را برتن کرد.
او برای این منظور به سرعت عهده‌دار مسئولیت مربیگری شد و در همان سال، مربیگری تیم استرلین شایر را برعهده گرفت که گمنام بود. در این تیم به طور جدی با الفبای مربیگری و مدیریت تیم از کنار زمین آشنا شد. پس از این، او راهی سن میرن شد که تیمی درجه دو به حساب می آمد.
بعد از این دو ایستگاه، آماده حضور در تیمی بزرگ نظیر آبردین شد و مربیگری تیم ملی اسکاتلند را به چشم دید.
در سال 1986، فرگوسن که به تجربیات ارزشمندی در حیطه مربیگری رسیده بود،‌ به پیشنهاد منچستر یونایتد پاسخ مثبت داد و به این تیم آمد. حضوری که بعد گذشت بیش از دو دهه، ادامه داشته و این مربی با کسب عناوین متعدد داخلی و اروپایی، خود را تا حد یکی از سه مربی برتر دنیای توپ گرد، جاودانه ساخته است.
این مربی که بنظر می رسد در عرصه فوتبال، خستگی ناپذیر و خط پایان را هرگز نمی شناسد، می گوید: "وقتی وارد کار مربیگری شدم، فکر نمی کردم روزی برسد که هواداران،‌ بازیکنان و مسئولین، پنجاه سال حضور در فوتبال را برایم جشن بگیرند. این نقطه که در روی آن ایستاده ام، برایم بسیار ارزشمند است و امیدوارم که بتوانم بازهم به پیش بروم و موفق باشم."