قلعه نویى در یادداشت دیروز خود که در روزنامه استقلال جوان به چاپ رسیده است ، نوشت : حجم انبوه مطالب و روزنامه هاى ورزشى دراین چند روز بر مى گشت به موضوع جاسوسى، مسأله اى که از دید من در فوتبال ما در سال هاى گذشته هم وجود داشت و موضوع جدیدى نیست. در واقع خود من وقتى بازى مى کردم خیلى اتفاقات را درهمین مورد درگوشه و کنار مى شنیدم. البته اینجا قصد باز کردن خیلى از آن خاطرات را ندارم اما همین قدر بگویم که یکى از مسائل درچارچوب همین موضوع در دهه ?? رخ داد.من آن زمان بازیکن خیلى جوانى بودم و خب دقیقا به همین دلیل از خیلى پشت پرده ها و شرایط خاص حاکم بر فوتبال خبر نداشتم. در یکى از روزهایى که در تیم حضور داشتم مربى تیم آقاى . .. من را صدا زد و گفت: فلانى بگو ببینم این داستان درگیرى بازیکنان و اینکه گفته اند علیه فلانى درتیم بزنیم چه بوده؟! من یک لحظه ماندم چه بگویم. فقط تنها کارى که کردم و آن را هم از لطف پروردگار مى دانم این بود که رو به مربى بزرگوار کردم و گفتم: ببخشید استاد، کار من آدم فروشى نیست! بنده خدا به من گفت: تو به من بگو و مطمئن باش بین خودمان مى ماند اما هر چه کلنجار رفت من حرفى نزدم و ترجیح دادم با آنکه از کل ماجراى مورد نظر او خبر داشتم، سکوت کنم. حالا کارى به این ندارم که بعدها چه رخ داد و به نوعى ازچشم آن مربى افتادم اما همین قدر مى دانم خیلى چیزها در زندگى گذراست. درواقع اگر آدم چشم روى برخى مسائل ببندد، مى تواند در آینده حداقل پیش وجدان خود بدهکار نباشد.آرزو مى کنم این پدیده شوم جاسوسى و جاسوس بازى از کل فوتبال ایران رخت بربندد.